Opbouw van de altviool

Vrijwel alle vioolbouwers, zelfs de grootste zoals Amati of Stradivari, maakten ook altviolen. De constructie van de altviool lijkt sterk op die van de viool. Afgezien van het verschil in grootte verschilt de altviool vooral van de viool door de grotere trillende snaarlengte en dikkere, dieper klinkende snaren. De klank is niet alleen dieper, maar ook warmer en voller dan dat van zijn kleinere zusje.

De krul van de altviool, een typisch ornament van strijkinstrumenten, is een overblijfsel uit de barokperiode dat tot op heden bewaard is gebleven.

Bij de bouw van het instrument worden verschillende materialen gebruikt. Het kielhoutje en de toets waarop de snaren worden gespannen zijn meestal van ebbenhout. Voor goedkopere altviolen worden ook andere hardhoutsoorten gebruikt, die dan worden gebeitst. De kinhouder en de stemsleutels van de altviool zijn ook vaak van ebbenhout, maar buxus en palissander worden ook gebruikt.

Het bovenblad van de altviool is gemaakt van sparrenhout en het onderblad van esdoorn. Onder- en bovenblad kunnen uit één of twee stukken bestaan. Verbonden door de zijkanten, vormen zij de klankkast van de altviool. Ongeacht de houtsoort wordt een goed snaarinstrumenthout gekenmerkt door gelijkmatige en smalle jaarringen. Natuurlijk heeft ook de strijkstok een grote invloed op de klank van het instrument. Samen met het muziekinstrument worden de altvioolstrijkstok, de schoudersteun, de hars en de altvioolbladmuziek opgeborgen in een koffer. De meeste altvioolkoffers hebben een houten kern, maar er zijn ook moderne altvioolkoffers van carbon.

Terug naar Strijkerwetenswaardigheden: de altviool