Gebruik van de cello

De cello wordt gebruikt als solist, in kamermuziek en in het orkest. Dit is het resultaat van een lange ontwikkeling die begint met het gebruik van de cello in het basso continuo. Tot 1650 ging de cello niet verder dan zijn rol als pure basstem. Er werden wel sonates voor lagere strijkinstrumenten gecomponeerd, maar voornamelijk voor de viola da gamba, die toen nog gangbaar was. De cello werd vocaal gecombineerd met de contrabassen. Pas met de werken van Vivaldi en Bach nam het belang van de cello in het orkest toe en nam hij de rol van de viola da gamba over. In de 18e eeuw werden de eerste belangrijke concerten voor de cello gecomponeerd, waaronder Haydns Celloconcerten in C-groot en D-groot. De literatuur van de klassieke tot de moderne periode biedt cellisten een aantal prachtige cellosonates (bijv. Beethoven en Brahms) en uitzonderlijke celloconcerten (bijv. Boccherini, Schumann, Saint-Saëns, Dvořák, Bruch en Sjostakovitsj) voor solo-uitvoeringen met begeleiding van het orkest.

Kun je met een cello alleen maar klassieke muziek spelen?

Het is juist zijn veelzijdigheid die de cello zo aantrekkelijk maakt. Naast zijn vaste plaats in het klassieke orkest en in de kamermuziek is de cello ook vertegenwoordigd in de jazz en de tango, en zelfs in de rockmuziek. Wie graag popmuziek speelt, vindt een verscheidenheid aan bladmuziek waarin actuele nummers zijn bewerkt voor cello.

Terug naar Strijkerwetenswaardigheden: de Cello