Een wolftoon is een klankverschijnsel waarbij een bepaalde toon niet zuiver gespeeld kan worden. Bij zacht spel is alleen een fluiten van de boventonen te horen; bij forte is er een stotteren met een voortdurende wisseling tussen hard en zacht. Wolftonen komen relatief vaak voor op de cello, zelfs en vooral op hoogwaardige instrumenten. De oorzaak is de extreme resonantie van een toon in het lichaam van het instrument. De body begint intens te trillen en overstemt de snaartrilling. Als de wolftoon een vaak gespeelde toonhoogte beïnvloedt, is dat een echt probleem. U kunt proberen de problematische frequentie te dempen met behulp van een zogenaamde "wolfdoder" tussen de brug en het staartstuk, een klein metalen buisje dat aan de betreffende snaar wordt bevestigd. Een andere remedie kan een wolfresonator zijn die van binnenuit wordt bevestigd op de exacte plek die extreem trilt.
Terug naar Strijkerwetenswaardigheden: de Cello